Budowa zewnętrzna
Wyciągnięte, nieco wygrzbie- cone, bocznie ścieśnione ciało, o szerokiej, spiczasto kończącej się głowie. Otwór gębowy górny, prawie pionowy, pozbawiony wąsów. Oczy małe, leżące poniżej środkowej linii głowy. Strona brzuszna z kilem biegnącym od wysokości szczelin skrzelowych do początku płetwy odbytowej. Łuski małe, 110-124 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 11-15, a odbytowa z 14-17 promieniami. Początkowe 2-3 promienie lekko pogrubione. Zęby gardłowe jednorzędowe, 4-4. Grzbiet ciemny. Boki i strona brzuszna u młodych ryb (1-3-letnich) srebrzyście ubarwione; w starszym wieku są ołowianoszare. Maksymalna długość 100 cm.
Występowanie
Ciepłe, głębokie wody płynące i jeziora.
Odżywianie
Przy długości 5 do 10 cm w pokarmie młodych tołpyg białych zaczyna w coraz większym stopniu dominować fitoplankton. Równocześnie ich przewód pokarmowy wydłuża się, przekraczając 6-7-krotnie długość ciała.
Gatunki podobne
Bardzo podobna jest tołpyga pstra (pochodzi z Chin, rośnie dwa razy większa), której oczy położone są jeszcze niżej. Kil na jej brzuchu ciągnie się jednak tylko od płetw piersiowych do otworu odbytowego, a płetwy piersiowe są dłuższe – skierowane ku tyłowi sięgają poza nasady płetw brzusznych.
Uwagi
Ponieważ w dawnym Związku Radzieckim dokonywano w stawowej hodowli krzyżówek tołpygi pstrej z tołpygą białą, mieszańce mogą być spotykane również w polskich wodach.
Można niekiedy dostać młode tołpygi białe i pstre długości 5-15 cm, przeznaczone do trzymania w stawikach ogrodowych. Przed ich kupnem warto sobie jednak uświadomić, że szybko urosną. Nawet w dużym stawie zabraknie wkrótce dla nich pokarmu, trzeba więc będzie je dokarmiać bardzo suchym pokarmem. Ryb zbyt już dużych dla stawiku nie należy wypuszczać do wód naturalnych.